بررسی فراوانی عوامل مرتبط با خانه گریزی دختران فراری ارجاع داده شده به یکی از مراکز پزشکی قانونی استان تهران

زمینه و هدف: پدیده فرار دختران از منزل طی سال های اخیر در جامعه رو به فزونی نهاده است براساس گزارش سازمان بهداشت جهانی سالانه بیش از یک میلیون نوجوان 19-13 ساله از خانه فرار می کنند که از این تعداد 74% دختر و 26% پسر هستند. از جمله علل فرار می توان به عوامل فردی، خانوادگی، اجتماعی و اقتصادی اشاره کرد. طرح مذکور عوامل مرتبط با فرار دختران را ارزیابی کرده راهکار مناسبی را برای پیشگیری و کنترل عوامل و معضلات حاصل از فرار پیشنهاد می دهد. روش بررسی: در این مطالعه دختران فراری ارجاع داده شده به بخش معاینات زنان مرکز پزشکی قانونی منطقه جنوب تهران مورد معاینه بالینی قرار گرفته و پرسشنامه تهیه شده که شامل متغیرهای طرح است، براساس مصاحبه تکمیل شد. در نهایت پس از جمع آوری داده ها، تجزیه و تحلیل آماری آنها صورت گرفت. یافته ها: با توجه به تعریف ارایه شده از دختر فراری، 66 نفر وارد مطالعه شدند. میانگین سن در هنگام فرار و انحراف معیار آن به ترتیب 6/17 و 17/3 سال بود. اکثر نمونه ها (4/84%) هرگز مواد مخدر مصرف نکرده بودند. همچنین اکثر نمونه ها (5/82%) هرگز الکل مصرف نکرده بودند. در بین نمونه ها، 18 نفر (29%) سابقه تجربه سوءاستفاده جسمی و 5 نفر (5/8%) سابقه سوءاستفاده جنسی در خانه را داشتند. سابقه رابطه جنسی با جنس مخالف قبل از فرار در 22 مورد (4/34%) وجود داشت. در بین نمونه ها، پرده بکارت در 32 مورد (7/62%) مدخوله بود. بر اساس پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ) 28 سؤالی استاندارد شده فارسی و با نقطه برش 23، از تعداد 58 موردی که پرسشنامه را تکمیل کرده بودند، 42 نفر (4/72%) نیاز به بررسی بیشتر داشتند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به روند رو به افزایش پدیده فرار دختران از خانه و مسایل و عواقب حاصل از فرار دختران، توجه به مسأله پیشگیری و شناسایی عوامل زمینه ساز و اجرای مداخلات گوناگون جهت اصلاح آنها ضروری به نظر می رسد.